PRIMAVERA
Pa terlles ley as cousas, fay falta que che cheguen a tocar a freba, pero si pasais sin ver entonces comprendo que nun atopeis nada bueno na nosa terra e que nun sentirais a poesia, onde nos sobra tanta que temos que regalala. ¿Qué habiais de ver si vides no inverno, con gafas de sol, ya niebla vos pon nubres nos oyos?. ¡¡ Qué e triste o noso pueblo…!! . Vide praiquí mostrencos , si quereis ver o paraíso, vereis como aqueles carambos ye aquela neve que caia mansiña como aterrecendo mancarvos, e aquel aire que tanto vos facia pingar os mocos, a soledá das calles, a tristeza do campo e todo o que vos vistes ya nun ta, ahora vereis arreventar a primavera, chegar as anduriñas, abrirse os botois dos chopos e sembrarse a manta de flores os prados yos montes. Sentireis os perfumes que alegran a alma dos quitamerendas, o panqueixo ya escornacabra. Vide praiquí ye sentireis esbairse a morriña o tocarvos o aire da mañá envolto no run-run das abellas que buscan as primeiras flores que asobayadas unhas con outras po lo peso do orballo levantan a cabeza sacudindo esas perlas de auga, nas que se refleja un mundo enteiro, o despertalas o sol. Vereis os rigueiros que o desfacerse a neve, van baxando amodín po los verdes lameiros levandolle-la parva as flores cos sous brillos de plata monte abaxo. Escutiareis o canto dos paxariños chamandose pa buscar pareja e facer neal. Ye pa que vou seguir, si hay algún que arima o focin por esta terra e nun ye pasan os males, ten que facerse a cuenta de que ya ye falta pouco pa que o collan entre cuatro yo leven cos peis por didiantre.
Ah! Por cierto, ¿Hay ya papoulas en Porcarizas?.
Salud para todos.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario